صدقه جاریه

آقای مصیبی از فعالین فرهنگی در توضیح فعالیت‌های خود به عنوان حلقه‌ی میانی در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:

ما در محله‌ی خود یک موضوع اجتماعی را تبدیل به فرصت کردیم، در شهر ما افراد بسیاری برای مراسم عزاداری عزیزانی که از دست رفته‌اند،  هزینه‌های سنگین مثل تهیه‌ی غذا،  برگزاری یک هفته مجلس و... را متقبل می‌شوند. ما طرحی را در شورای شهر ارائه کردیم که طبق آن به‌جای مراسم‌های متعدد ختم، یک جلسه ختم گرفته می‌شد و بقیه هزینه‌ی آن صرف مشکلات شهری می‌شد و برای آن بندها و قوانینی را هم قرار داده بودیم که مثلا به مداح بیش از این مقدار هزینه ندهند و دیگر قوانینی را که برای جلوگیری از اسراف قرار دادیم.

برای اعتبار بخشی و عملی شدن این طرح لازم بود که یکی از بزرگان طوایف این طرح را بپذیرد و پیش قدم شود تا دیگران هم به این طرح عمل کنند. در ابتدا ما با یکی از بزرگان طوایف شروع کردیم که عزیزی را از دست داده بود. همراه با شورای شهر برای عرض تسلیت و ارائه‌ی طرح خودمان به منزل ایشان رفتیم و استقبال کردند، فقط دغدغه‌ی مهمانانی را داشتند که از شهرهای دیگر و تهران می‌آمدند و می‌گفتند که برای پذیرایی از این مهمانان استثناء قائل باشید، ما هم قبول کردیم که برای مهمان‌های خارج از شهر پذیرایی شود ولی هزینه‌ی مراسم‌های دیگر خرج امور اجتماعی شهر بشود.

وقتی بزرگ‌ طایفه مهر کرد، ما کار رسانه‌ای انجام‌ دادیم و با اقبال بزرگان طوایف دیگر و افراد سرشناس شهر این طرح نهادینه شد. اولین کاری که از صندوق جمع‌آوری هزینه عزاداری‌ها انجام دادیم، ساخت سرویس‌بهداشتی آرامستان شهر بود و هم‌اکنون در حال ساخت غسال‌خانه هستیم البته با وجود کرونا عملا مراسم‌های عزاداری حذف شد ولی بعد از کرونا هنوز مردم متعهد به تعهد خودشان هستند.