شناسایی در مسیر آموزش
آقای موذنی در راستای شناسایی افراد مستعد برنامه‌سازی از تکنیک «برگزاری دوره آموزشی» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:
پس از اینکه برنامه‌سازی را در ستاد تربیتی غدیر شروع کردیم، چند برنامه تربیتی نیز تولید کرده و در اختیار مربیان مجموعه‌های تربیتی در استان‌های دیگر قرار دادیم. در ادامه تصمیم گرفتیم افرادی را برای همکاری، شناسایی و دعوت کنیم تا در تولید برنامه ما را همراهی کنند.
یک دسته از این افراد مربیان مجموعه‌ها در استان‌هایی بود که مخاطب برنامه‌های ما بودند و دسته دیگر طلبه‌های حوزه علمیه بودند. در ابتدا تصمیم گرفتیم طلبه‌ها را جذب کنیم تا هم مربی‌گری تربیتی را دنبال کنند و هم در آینده در حوزه برنامه‌سازی دستمان را بگیرند. پس اولین ورودی‌مان را از حوزه علمیه امام صادق علیه‌السلام اصفهان گرفتیم. هدف این بود تا کار تربیتی را تحت عنوان دوره آموزش مربیان به آنها آموزش دهیم و درضمن دوره، نیروهای مستعد برنامه‌سازی را شناسایی و دعوت به همکاری کنیم.
در طی یک سال برنامه‌های مختلفی برای طلاب پایه‌های یک تا چهار برگزار کردیم. مدتی بعد با مجموعه «امیر بیان» اصفهان آشنا شدیم و به یک همکاری راهبردی رسیدیم. دوره یک ساله‌ای تعریف کردیم که جلساتش به‌صورت ماهیانه و نشست‌های یک یا دو روزه برگزار می‌شد. مسئولین مجموعه، طلابی را برای حضور در این دوره معرفی کردند. تعدادی از همین افراد به جریان برنامه‌سازی ستاد وارد شدند و در یک دوره شش هفت ماهه، پس از اتمام دوره مربی‌گری، آموزش برنامه‌سازی دیدند.
از برگزاری دوره‌های شش هفت ماهه برنامه‌سازی، توقع تربیت برنامه‌سازان حرفه‌ای نداشتیم. بلکه این دوره و دوره‌های تربیت مربی را بستری برای شناسایی افراد مستعد و ایجاد همکاری با آنها می‌دانستیم. بعلاوه چنین همکاری‌هایی امکان توسعه منطقه عملیاتی برای اجرای برنامه‌ها را فراهم می‌آورد. نگاه ما این بود که وقتی این همکاری ایجاد شد، در بلندمدت و با ارتباط مستمر افراد با مجموعه و آموزش دو سه ساله، هسته‌های برنامه‌سازی‌ای ایجاد شوند و به استقلال در تولید برنامه برسند.
