کلاس‌های آموزش قرآن
تجربه‌ی «خانم صفرزایی» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر زاهدان به شرح زیر است:
زمانی که مجوز موسسه قرآنی را داشتم، با اداره ارشاد و سازمان تبلیغات، برای برگزاری کلاس‌های آموزش قرآن تفاهم‌نامه می‌بستم. به این صورت که ما متعهد می‌شدیم که تعداد نفرات مشخصی را آموزش دهیم و سازمان طرف قرارداد هم متعهد بود که به ازای هر نفری که آموزش روخوانی می‌دهیم، مبلغ مشخصی به ما پرداخت کند.
برای آموزش، محدودیت سنی هم نداشتیم و به سنین مختلف از جمله کودک و نوجوان هم آموزش می‌دادیم. با توجه به مخاطب‌های زیادی که داشتم، سهمیه زیادی هم به موسسه داده می‌شد. به علّت داشتن مجوز، فعالیتم را در محلات دیگر نیز گسترش دادم. به این شکل که سراغ خانم‌های هم‌‌کلاسی خودم در دوره تربیت مربی رفتم و از آنجایی که آنها هم دنبال کار بودند، پیشنهاد دادم که در محله‌های خودشان جلسه‌های قرآن برگزار کنند و من سهمیه‌ای که دارم را بین آنها تقسیم می‌کنم و به آنها حق‌الزحمه می‌دهم.
با سهمیه‌ای که داشتم، تقریبا در پنج شش محله این کار را انجام دادیم. بعد از مدتی این خانم‌ها خودشان به‌صورت مستقل کلاس‌ها را برگزار می‌کردند و من فقط روی کارشان نظارت داشتم تا مطمئن شوم کلاسشان دارای کیفیت مطلوب است که شکرخدا اینگونه هم بود.
شیوه برگزاری کلاس‌های آنها هم مثل همان جلسه‌های خانگی بود. با این تفاوت که دوره‌ها را در حسینیه‌ها و مسجدها برگزار می‌کردند و از این حیث هم مشکلی با هیئت‌امنای آن‌جا نداشتند؛ چون فعالیت ایشان عنوان موسسه نداشت و هیئت امنا هم استقبال می‌کرد که به واسطه این کلاس‌ها، مسجد یا حسینیه رونق بگیرد.
