مسجد دست‌گیر

آقای خلیلی از فعالین حلقه‌ی میانی در توضیح فعالیت‌های خود در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:

ما معتقدیم هر طرحی باید پیوست نیازش درست باشد یعنی باید ببینیم چه نیازی از مخاطب را بر طرف می‌کند اگر پیوست نیاز سنجی، فرهنگی، مالی و اجرایی توجیه نداشته باشد ما به سمت اجرای آن نمی‌رویم.
برای مثال تصمیم گرفتیم در محله‌ی نیروگاه فعالیتی انجام دهیم و به این نتیجه رسیدیم مسجد بهترین مکان برای راه اندازی کار است و امام جماعت مسجد بهترین فرد برای رهبری است.
بر همین اساس طرح هیئت مسجد را ایجاد کردیم. به مساجد رفتیم و موضوع را با امام جماعت مطرح کردیم، به آن‌ها گفتیم ما برای همکاری آمده‌ایم به این صورت که شما مدیریت کنید و ما در کنارتان باشیم تا محله و مسجد رشد پیدا کند.
گاهی بعضی از ائمه‌ی جماعت احساس می‌کنند که ما وقتی این صورت ورود می‌کنیم به دنبال مکانی برای هیئت‌مان می‌گردیم ولی ما آن‌ها را توجیه می‌کردیم که علت حضور ما کمک به رشد و پیشرفت محله است.

 اولین طرح‌مان در مسجد بحث مواساتی بود که رهبری دستور دادند، بسته‌ها آماده و در مسجد چیده شد. بنر زدیم و کار رسانه‌ای هم انجام دادیم ولی هیچ کدام از بسته‌ها اسم و برند نداشت.
ضعف تقسیم کمک‌های مردمی در کشور این بود که مسئولان بسته‌ها را به درب خانه‌ی مردم می‌بردند و کلی فیلم و عکس و هیاهو که می‌خواهیم کمک کنیم و این باعث می‌شد کرامت نیازمندان زیر سوال برود.
برای حل این موضوع ما در ابتدا تحقیق و نیازمندان را شناسایی کردیم و طبق اولویت تماس گرفتیم و از آن‌ها دعوت شد محترمانه به مسجد تشریف بیاورند و ما به وسیله‌ی امام جماعت بسته را به آن‌ها تقدیم می‌کردیم.
این روش چند مزیت داشت اول این‌که خیلی از افراد که تا کنون مسجد نیامدند به مسجد بیایند و امام مسجد را بشناسند و این گونه ما نسبتی بین فرد و مسجد ایجاد می‌کردیم و دیگر این‌که مرد، با عزت بسته‌ی کمک را وارد خانه می‌کرد. هم‌چنین در ادامه با این آقا تماس می‌گرفتیم که اگر تمایل دارید بچه‌ها را به مسجد بفرستید و کلاس‌هایی برای خانم‌ها برگزار می‌شود، اگر تمایل داشتند، شرکت کنند و برای خودتان هم مشاوره‌ی خانوادگی و سبک زندگی هست. این گونه هم کمک مالی می‌کردیم و هم آموزش سبک زندگی می‌دادیم چرا که معتقدیم خیلی از مسائل مربوط به سبک زندگی است.