دختران بصیرا

تجربه‌ی «خانم رمضانی» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر پیشوا به شرح زیر است:

با جمعی از دوستان دغدغه‌مند در یکی از شهرک‌های پر آسیب که بیشتر آنها مهاجر هستند شروع به فعالیت فرهنگی کردیم. بر حسب اینکه مبلغ بودم، در حوزه تبلیغ برای خانم‌ها و نوجوانان فعالیتم را شروع کردم. ابتدا با دختران محله در مسجد شهرک برنامه‌های مختلفی مثل گعده‌های مطالعاتی یا همان حلقه صالحیان داشتیم.

برای بچه‌ها برنامه‌های مختلف فرهنگی تفریحی اردویی برگزار می‌کردیم، آن‌ها را به پارک، سینما، نمایشگاه کتاب و.. می‌بردیم. از نزدیک با بچه‌ها در ارتباط بودیم مشکلات آنها را جویا می‌شدیم و برای حل آن کاری می‌کردیم همین برنامه‌های متنوع و همراه بودن با آن‌ها باعث می‌شد روز به روز به تعداد بچه‌ها اضافه شود و علاوه بر شهرک از محله و شهرک‌های دیگر هم عضو گروه دخترانه‌ی ما که نام آن را بصیرا گذاشته بودیم، شوند.

در گروه دختران بصیرا از بازه‌ی سنی ۱۰ تا ۲۵ سال حضور دارند، که فعالیت ما بیشتر برای بچه‌های ۱۰ تا ۱۸ سال است و بچه‌های ۱۸ تا ۲۵ سال تعداد کمی هستند که برای کمک به اتاق اندیشه و رشد و جانشینی آنها را جذب می‌کنیم.

در برنامه‌هایی که برای بچه‌ها برگزار می‌کردیم، یا برنامه‌های مناسبتی مثل محرم و... سعی می‌کردم خود آن‌ها را درگیر کار کنم مثلا کارهایی مثا چای دادن، کفشداری، پذیرایی را به آن‌ها می‌سپردم.  هدف ما این بود که به آنها بها دهیم کار را به آن‌ها بسپاریم تا یاد بگیرند و در ادامه خودشان جای ما باشند.

بعد از دو سه سال فعالیت در آن‌جا فضا تغییر کرد، مسجد بزرگتر شده بود و اکثر بچه‌هایی که در گروه دختران بصیرا داشتیم خودشان فعال شده بودند و کار را به دست گرفتند، نشست‌های مختلف مطالعاتی و... برگزار می‌کردند. مثلا یکی از دختران که پای برنامه ما بود با سن کم، چند نفر را دور خودش جمع کرده‌بود و آموزش روخوانی و روانخوانی قرآن می‌داد.

گروه دختران بصیرا به ۲۰۰ الی ۳۰۰ نفر رسیده بود، که از شهرک‌های مختلف شهرستان در آن عضو بودند و در فعالیت‌های مختلف فرهنگی ایفای نقش می‌کردند، همین باعث می‌شد از دل گروه دخترانه‌ی بصیرا، گروه‌های کوچک مثل گروه سرود، گروه روایتگری و... شکل بگیرد.

من نیز سعی می‌کردم خانم‌های دغدغه‌مندی که به من مراجعه می‌کردند، یا خانم‌هایی که از ابتدا در کنارم بودند را راهنمایی و پشتیبانی کنم تا هر کدام بتوانند یک گروه دخترانه را در محله و شهرک خود راه‌اندازی کنند تا هر محله گروه خوش را داشته باشد و این‌گونه هفت الی هشت گروه دخترانه در محله‌های کوچک شکل گرفت.