محله مهربانی
آقای حسینآبادی از حلقههای میانی فعال، در توضیح فعالیتهای خود در شاخهی «عملیات» اینگونه بیان میکنند:
از جمله مناطقی که همواره دچار مشکلات و معضلاتی در زمینههای مختلف اجتماعی، فرهنگی و رفاهی است، حاشیه شهرهاست. با سکونت در حاشیه شهر کرمان در جریان این محرومیتها قرار گرفتم. در ابتدا با مشارکت پنج نفر از دوستان هیئتی شروع به تهیه لوازم مدرسه برای دو کودک نیازمند کردیم و سپس نیازمندان دیگر را نیز شناسایی کردیم. در حین شناسایی نیازمندان متوجه معضلات دیگری در محله مثل فقر، فساد، اعتیاد، بیکاری و محرومیت از امکانات رفاهی مثل آسفالت نبودن کوچهها و غیره شدیم.
به همین علت تصمیم گرفتیم فعالیتهای خود را معطوف به شناسایی نیازمندان و رفع مشکلات آنها از طریق خیرین نکنیم بلکه با شناسایی افراد دغدغهمندی که در خود محله زندگی میکنند و فعال کردن آنها برای حل تمام معضلات موجود کاری انجام دهیم. به همین منظور با همراهی دوستان یک موسسه خیریه به نام لواء زینب(س) راهاندازی کردیم و از روشهای متفاوت برای درگیر کردن اقشار و نهادهای مختلف برای حل معضلات استفاده کردیم.
پس از مدتی افراد متفاوت از پیش نماز مسجد گرفته تا بچههای بسیجی و هیئتی، مردم عادی و نهادهای مربوطه را با خود همراه کردیم و اینگونه تمام مردم محله را درگیر حل مشکلات کردیم. پس از اینکه بچهها بر کار مسلط شدند کار را به آنها سپردم و به محلههای دیگر رفتم تا تجربه کار گروهی و استفاده از مردم برای حل مشکلات محله را در آنجا نیز امتحان کنم.
در محله جدید با دو نفر از معتمدین محل ارتباط گرفتم از طریق آنها به افراد دیگری رسیدم که به صورت خودجوش اما تک نفره در حال فعالیت بودند. همه اینها را دور هم جمع کردم تا هرکدام به تناسب ظرفیت و کارایی خود اما در یک لوا کار را پیش ببرند به این ترتیب آن محله نیز فعال شد.
در ادامه نیز با همین شعار که «هر کسی میبایست در رفع مشکلات مربوط به محله خود که خواه، ناخواه گریبانگیر خود و خانوادهاش میشود قدمی بردارد»، در محلات دیگر کار خود را با نام طرح محله مهربانی شروع کردم. به این صورت که ابتدا فعالین محله را شناسایی و سپس آنها را توجیه و کمیتهبندی میکنم تا برای حل مشکلات محله خود کاری انجام دهند. هماکنون ۳۰ محله با الگوی محله مهربانی فعال شده است و افراد بومی همان محله در مسائل مختلف فرهنگی و اجتماعی به نقشآفرینی میپردازند.
