کارگروه‌های خیریه

تجربه‌ی «آقای ابوالفضل گران» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر پل سفید به شرح زیر است:

در حوزه‌ی انجام فعالیت‌های خیریه در شهر، ما ابتدا شروع به شناسایی و آمایش نیازمندان در محلات مختلف کردیم. سپس آمار و اطلاعات خیرین، بازاریان و اصناف را به‌صورت میدانی به‌دست آوردیم. در حین آمایش ارتباطی که بین ما و مردم شکل گرفت که باعث شناسایی افراد معتمد، ریش سفیدان و افراد فعال فرهنگی در محلات مختلف شد.

یک چارت شفاهی و ذهنی ترسیم کردیم؛ به این صورت که برای هر محله یک نفر به‌عنوان رابط و نفر اول انتخاب گردید. برای مثال، اگر محله امام جماعت دارد، نفر اول باید همان امام جماعت باشد. اگر امام جماعت نداشت، رابط محله باید یکی از بچه‌های خودمان یا از افراد معتمد خودمان که خیلی به ما نزدیک است، باشد. باتوجه به محل سکونت هرکدام از اعضاء در محلات، افراد رابط را انتخاب کردیم. بعد اعضاء شورای اصلی هر محله را مشخص نمودیم. یکی از آنها که رابط محله بود. چند نفر دیگر را هم تعیین کردیم که سر شبکه محله هستند. مثلا، معتمدین، ریش‌سفیدهای محله و کسانی که مردم به دلایل مختلف به ایشان مراجعه می‌کنند.

در سال ۹۴ و بعد از اتمام آمایش، فعالیت خود را شروع و در قالب طرح‌های مختلف، برای هرکدام از سبد نیازمندی، کارگروه‌های مختلف را ایجاد و فعال کردیم. کارگروه‌های اشتغال، مسکن، درمان، جهیزیه و... بعضی‌ها ضعیف و بعضی‌ها نیز قوی و خیلی مرتب و منظم کار می‌کردند. اوایل کار فقط تقسیم مسئولیت می‌شد و هیچ‌کس هیچ‌کاری انجام نمی‌داد. همه فعالیت‌ها را خودم انجام میدادم.

بعد از مدتی، بزرگترها را پای کار آوردیم و با ترکیب بزرگترها و جوان‌ترها، خیر نیز به ما اضافه شد؛ یعنی وقتی مسئولیت کارگروه مسکن منطقه‌ای را به ریش‌سفید آن محل می‌سپردیم، خودش نیز به‌دنبال خیر می‌رفت و مبلغی را جذب می‌نمود. پس از جذب سرمایه توسط ایشان، کار اجرایی ساختن ساختمان را نیز گروه جهادی‌مان انجام می‌داد. حمایت از طرف بزرگترها، ریش‌سفیدان و معتمدین محل و کار از ما. بازهم خود من هم در فضای مجازی و هم در فضای حقیقی، گزارش کار می‌دادیم.