به دنبال کنشگر
آقای حسین‌آبادی از فعالین حلقه میانی در راستای شناسایی رابط محلات از تکنیک «حضور میدانی» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:
ما به حاشیه شهر کرمان رفت‌و‌آمد می‌کردیم و نیازمندان را شناسایی کرده بودیم و لیست‌شان را داشتیم. لذا شروع کردیم به ارتباط گرفتن با افراد ساکن این محلات، از یک طرف بچه‌های هیئتی و مسجدی را جذب می‌کردیم و از طرف دیگر افرادی که به قولی لات محله محسوب می‌شوند؛ در واقع افرادی را شناسایی می‌کردیم که در محله نقش بزرگتر را داشته باشند و ساکنین آنجا حرف و عملش را بپذیرند و فرد قابل اعتمادی باشد که فردا برای خودش حکومت برپا نکند و مشکل‌ساز شود.
حدودا با بیست الی سی نفر ارتباط برقرار کردیم و از میان آنها کسانی که بیشتر دل به کار می‌دادند و خودشان پیگیر بودند را حفظ می‌کردیم. چون آدمی که برای پیگیری مسائل محله بیشتر از سایرین دوندگی می‌کرد، در میان افراد محله نیز مقبولیتش بیشتر می‌شد. به این ترتیب توانستیم در هر محله یک نفر را به عنوان رابط و رهبر انتخاب کنیم تا با همکاری افرادی که در محله خود جذب می‌کند، پیگیر مسائل و مشکلات باشند.
تجربه‌ای که من با دوستان هیئت و مرکز نیکوکاری در منطقه پشت‌بند و سیدی داشتم به ما کمک کرد که به بچه‌ها یاد بدهیم چطور افراد را شناسایی و جذب کنند یا با ارگان‌ها و سازمان‌ها ارتباط بگیرند.
