به دنبال کنشگر
آقای حسین‌آبادی از فعالین حلقه‌ی میانی در راستای شناسایی رابط محلات از تکنیک «حضور میدانی» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:
ما به حاشیه شهر کرمان رفت و آمد می‌کردیم و نیازمندان را شناسایی کرده بودیم و لیستشان را داشتیم. لذا شروع کردیم به ارتباط گرفتن با افراد ساکن این محلات، از یک طرف بچه‌های هیئتی و مسجدی را جذب می کردیم و از طرف دیگر افرادی که به قولی لات محله محسوب می شوند؛ در واقع افرادی را شناسایی می کردیم که در محله نقش بزرگتر را داشته باشند و ساکنین آنجا حرف وعملش را بپذیرند و فرد قابل اعتمادی باشد که فردا برای خودش حکومت بر پا نکند و مشکل‌ساز شود.
حدودا با ۳۰-۲۰ نفر ارتباط برقرار کردیم و از میان آنها کسانی که بیشتر دل به کار می‌دادند و خودشان پیگیر بودند را حفظ می‌کردیم. چون آدمی که برای پیگیری مسائل محله بیشتر از سایرین دوندگی می‌کرد، در میان افراد محله نیز مقبولیتش بیشتر می‌شد. به این ترتیب توانستیم در هر محله یک نفر را به عنوان رابط و رهبر انتخاب کنیم تا با همکاری افرادی که در محله خود جذب می کند، پیگیری مسائل و مشکلات باشند.
تجربه‌ای که من با دوستان هیئت و مرکز نیکوکاری در منطقه‌ی پشت‌بند و سیدی داشتم به ما کمک کرد که به بچه‌ها یاد بدهیم چطور افراد را شناسایی و جذب کنند یا با ارگان‌ها و سازمان‌ها ارتباط بگیرند.
