توزیع سبد کالا

تجربه‌ی «آقای ابوالفضل گران» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر پل سفید به شرح زیر است:

تا سال ۹۸ و قبل از کرونا، توزیع تمام بسته‌های سبدکالای نهادها به همان‌ شکل سنتی، برعهده خود ما بود. بسته‌ها را با مشارکت مردم تامین می‌کردیم. گاهی هم توان افزودن به بسته را به صورت کامل نداشتیم و یکسری اقلام از ظرفیت‌هایی که داشتیم، روی بسته‌های موجود، اضافه می‌کردیم. وقتی بسته زیاد داشتیم و نیاز به مشارکت مردم در این بخش نبود، روی توزیع بیشتر تاکید می‌کردیم. می‌خواستیم افرادی که در محلات رابط ما هستند، کار توزیع را انجام بدهند. با اینکار به آن‌ها وجهه و هویتی داده میشد و درگیر کار می‌شدند.

این رابط‌ها به‌عنوان بازوان راست و چپ ما فعالیت می‌کنند. با این هویت‌بخشی زمانی هم که ما خسته می‌شویم، این‌ها در فعالیت‌ها کمک حال ما می‌شوند. بنابراین، برخلاف اوایل که خودمان بسته توزیع می‌کردیم، الآن خیلی وقت است که خودمان نمی‌بریم و به رابط‌ها می‌سپاریم. برای ما اصلا مهم نیست که چه کسی و از کجا توزیع می‌کند؛ بلکه این مهم است که شبکه شکل بگیرد.

در روستاها سعی می‌کردیم که افراد بیایند به ما اضافه و جزء شبکه نیروی انسانی ما بشوند. این بسته‌ها بابت اینکه فقط یک بسته‌ای توزیع بشود نبود و باعث می‌شد که رفاقتی میان ما و اهالی شکل بگیرد و در طول سال با هم ارتباط داشته باشیم.

الان اگر بخواهم تمام رابطین شهری و روستایی را برای فعالیتی جمع کنم، باید  ۵۰ نفر نیروی اصلی را بیاورم و صحبت کنم؛ چون این افراد برای مجموعه‌ی ما زحمت می‌کشند و دلسوزی می‌کنند. این رابط‌ها الان خودشان عناصر فعالی شده‌اند؛ یعنی فقط جنبه‌ی توزیع کردن بسته را نمی‌بینند. خودشان زنگ می‌زنند که شخصی وام اشتغال می‌خواهد یا شخصی این مشکل را دارد.