بال‌گستری برای نیکی
آقای گران از فعالین حلقه‌ی میانی برای شناسایی خیرین از تکنیک «پویش» استفاده کرده و بیان می‌کنند:
ما طرح‌های خیریه‌ی متفاوتی را در شهر خود اجرا می‌کردیم و هر چندوقت یک‌بار در فضای مجازی روی یکی از طرح‌های خیریه تبلیغ انجام می‌دادیم. برخی طرح‌ها مناسبتی بود؛ مثل عید فطر و بحث فطرییه، عید قربان که قربانی می‌کردیم، ماه مبارک رمضان و عید نوروز که سبد کالا توزیع می‌شد. یک‌سری طرح‌هایی هم بود که در زمان‌هایی که مناسبتی وجود نداشت، یک پویش راه می‌انداختیم که مردم مشارکت کنند و حس و حال نیکوکاری در دل‌هایشان زنده گردد.
برای مثال، فراخوان عضویت در گروه جهادی یا فراخوان جذب معلم برای طرح تدریس مهربانی که در این طرح افراد به‌صورت رایگان و جهادی، داوطلب می‌شدند که در مسجدمان تدریس کنند. اطلاعیه و پوسترهایش را در فضای مجازی پخش می‌کردیم؛ به‌گونه‌ا‌ی که این اطلاعیه روی گوشی تمام افرادی که در شهر پل‌سفید هستند، برود.
تعداد زیادی از جوان‌های ما اطلاعیه را در صفحه‌های خویش در فضای مجازی منتشر می‌نمودند. با مدیران کانال‌ها و گروه‌های مختلف نیز ارتباط می‌گرفتیم که اطلاعیه ما را پخش کنند. طبیعتا کل شهر می‌فهمیدند که مسجد می‌خواهد چه کند و مردم دوباره برای همکاری به ما مراجعه می‌کردند.
به کارگیری همه ظرفیت‌ها و کارهای تبلیغاتی و رسانه‌ای باعث شد که مردم در فرصت کوتاهی، عنوان مرکز نیکوکاری مسجد جامع پل‌سفید را بشناسند. در
همان سال‌ها چند تا از مدیران کل و روسای ادارات از مجموعه ما بازدید کردند و آوازه مرکز نیکوکاری در سطح استان پیچید.
