قطره قطره

خانم مرادیان در توضیح فعالیت‌های خود به‌عنوان حلقه‌ی میانی در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:

در زمان زلزله‌ی سی‌سخت در فضای مجازی، گروه‌هایمان دیدم خانم‌ها دارند آه و ناله می‌کنند که ما گرسنه هستیم، غذا نداریم، هوا سرد است و داریم یخ می‌زنیم. من هم در این فکر بودم که باید چه‌کار کنیم؟ به ذهنم رسید از ظرفیت بیت‌الزهرا(س) استفاده کنم. در گروه‌های مجازی خطاب به خانم‌ها پیام دادم که با توجه به شرایط زلزله و اینکه در محل زلزله غذا، امکانات و آشپزخانه نیست و نانوایی‌ها هم جواب تماسم را نمی‌دهند، چندین ساعت است که مردم گرسنه هستند. فرصت بسیاری نیز نداریم.

چه‌کسی حاضر است از خانه‌اش یک غذا بیاورد و به قرارگاه تحویل بدهید؟ گفتم شما ۷۰۰ نفر هستید، نفری یک غذا بیاورید و تحویل بدهید؛ هرکس می‌خواهد بیاورد اعلام کند و تعداد را بگوید تا من آمار داشته باشم. همه اعلام آمادگی کردند. یکی گفت پنج‌تا، یکی ده‌تا، یکی دوتا. یکی گفت ماکارانی می‌آورم، دیگری گفت کتلت درست می‌کنم، یکی گفت قیمه داریم. به‌سرعت غذاها را بسته‌بندی کردند و به قرارگاه آوردند که مجموعا ۸۵۶ پرس غذا شد. همزمان با دوتا از برادرها تماس گرفتم که نمی‌خواهید به شهرستان سی‌سخت بروید؟ فرستادمشان قرارگاه، غذاها را تحویل گرفتند و برای توزیع بردند. 

بعد از این کار دیدم خانم‌ها دارند پیام می‌دهند که دیگر چه کاری از دست ما ساخته است؟ انگار حرکت ظهرشان خیلی به دهانشان شیرین و کمکشان به هم‌وطن‌های زلزله‌زده برایشان خوشایند بود. به‌علاوه اینکه بالاخره منطقه کوچک است و این خانم‌ها هم فامیل و آشنایی در بین زلزله‌زدگان داشتند که می‌خواستند به آن‌ها یاری برسانند.