دختران پیش‌ران
سرکار خانم شریعتی از فعالین حلقه‌ی میانی در توضیح فعالیت‌های خود در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:
به واسطه شغل معلمی، با بچه‌ها دوست می‌شدم و در مورد مسائل متعدد صحبت می‌کردیم و آن‌ها را به دورهمی، حلقه و برنامه‌ها دعوت می‌کردیم. جدای از آن‌ها که جذب شده بودند، برای بچه‌های دیگر هم تبلیغ می‌کردم و باز هم تعداد زیادی می‌آمدند. نهایت حلقات صالحین ۲۰ نفره است اما حالا ما ۱۵۰ نفر شده بودیم. ارتباط‌مان ادامه‌دار بود تا این که عده‌ای از آن‌ها به دانشگاه رفتند، عده‌ای طلبه شدند و یا ازدواج کردند. در ایام کرونا و تعطیلی‌ها نیز جلسات مجازی داشتیم.
مدتی گذشت و معاون انجمن اسلامی شدم. از افرادی که سابق در حلقات‌مان شرکت می‌کردند لیست‌هایی داشتم، با استفاده از آن لیست‌ها، به افرادی رسیدیم که حدس می‌زدیم بتوانند کمک‌مان کنند؛ پس از بچه‌هایی که قبلاً در حلقات بودند هم کمک می‌گرفتیم. به فراخور مسئولیتم با دبیرستانی‌ها کار می‌کردیم و در اوضاع کرونا کارمان مجازی بود. گروه انجمن اسلامی دور دوم بود که ۴۰۰ نفر عضو داشتیم. حالا متربیان سابق‌مان، خود مربی شده بودند.
سال آخری که در انجمن اسلامی بودم اغتشاشات ۱۴۰۱ اتفاق افتاد. دیدم حتی آن بچه‌های انقلابی در کلاس هم تحت فشار و در حال تغییرند. تصمیم گرفتم بچه‌های انقلابی و متعهد و محجبه را جمع کنم و در زنگ تفریح مدرسه یک جلسه ۵ یا ۱۰دقیقه‌ای فوری داشته باشیم و می‌گفتیم بچه‌ها! این کار و آن کار را انجام دهید.
بعدها قرارگاه‌مان امامزاده ابراهیم (ع) شد. کم‌کم تعداد بیشتر شد. حالا که مربیان‌مان هم وارد عرصه شدند، انگار بچه‌های انقلابی مدارس دیگر هم به خودشان می‌آمدند. یک حلقه میانی به نام حلقه دختران پیش‌ران تشکیل دادیم که الان یک شاخه از این حلقه، بچه های بدون مرز مقاومت هستند.
