خاطرات شهدا

آقای رعیت در توضیح فعالیت‌های خود به‌عنوان حلقه‌ی میانی در شاخه‌ی عملیات بیان می‌کنند:

ما تصمیم گرفتیم، خاطرات شهدا را از زبان پدر و مادر آن‌ها بشنویم و ضبط کنیم، چرا که آن‌ها گنجینه‌ای هستند که باید قدر آن‌ها را دانست. در ابتدا وسایل ضبط و دوربین هم نداشتیم و دوربینی که برای محسنیه بود را قرض گرفتیم تا کار را شروع کنیم. هر کدام از دوستان که مقداری در زمینه‌ی فیلم‌برداری، تصویر، صوت و ...آشنایی داشت را تقویت کردیم.

یکی از دغدغه‌های ما شناسایی خانواده‌ی شهدا بود و گاهی کار برای ما سخت می‌شد و نمی‌توانستیم خانواده شهید را پیدا کنیم برای این موضوع پنج‌شنبه بعدازظهر به گلزار شهدا می‌رفتیم و از خانواده‌ی شهدا درخواست می‌کردیم که اگر این امکان برای آنها فراهم است، برای ضبط خاطرات شهید به منزل‌شان برویم.

تفاوت کار ما با بقیه‌ی کارهایی که در این زمینه صورت گرفته این بود که ضبط خاطرات با هدف تدوین سیره‌ی تربیتی شهید از کودکی تا هنگام شهادت انجام می‌شد.
ما کار را در محله‌های اطراف محسنیه در ورامین شروع کردیم. در ادامه دوستان دیگر نیز مطلع شدند و در شهر پیشوا هم انجام شد و در ادامه با همکاری یکدیگر ده گروه شدیم و آنها کار را جلو بردند.

ما تمام خاطرات شهدای دفاع مقدس، مدافع حرم و حتی فاطمیون را در ورامین و پیشوا ضبط کردیم، برای ضبط دقیق خاطرات شهدای فاطمیون از دوستان افغانستانی که تمایل به همکاری داشتند، درخواست کردیم که با ما همکاری کنند. به این صورت‌که ما دوربین و وسایل مورد نیاز را برای آنها فراهم کنیم و آن‌ها ضبط خاطرات را انجام دهند.