پرورش مربی
خانم صفرزایی از فعالین حلقه‌ی میانی در توضیح فعالیت‌های خود در شاخه‌ی «توانمندسازی» این‌گونه بیان می‌کنند:
ما برای هر خانه‌ی دین و زندگی نیاز به استاد داشتیم، مربی‌ها عموما از بیرون استان می‌آمدند و بومی نبودند. با دوستان مشورت کردیم و گفتیم نمی‌شود، دائما از بیرون استاد بیاوریم و کلی هزینه کنیم. به‌علاوه اینکه خیلی از این اساتید بومی نیستند و با وضعیت استان ما آشنایی ندارند و ممکن است که مباحث آن‌ها خیلی به‌درد مردم ما نخورد. پس بهترین راه‌حل این است که خودمان افرادی را که می‌شناسیم و استعداد و توانایی لازم را دارند، به دوره بفرستیم. برایشان استاد نیز بیاوریم و آن‌ها را به سطحی که می‌خواهیم برسانیم.
در همین راستا حوزه علمیه خواهران ۸۰ طلبه به ما معرفی کردند. در نهایت به چهارده طلبه که علاقه‌مند، مستقل و به نسبت دیگران، خوش‌بیان‌تر و باسوادتر بودند، رسیدیم. در ابتدا با این طلاب جلسه گذاشتیم و به آن‌ها انگیزه دادیم. اینکه شما با چه نیتی طلبه شدید و قصدتان چه بوده است؟ اگر واقعا هدفتان خدمت‌گزاری و تبلیغ است، تبلیغ این است که خانه به خانه بروید و کار کنید. اول باید خودتان را توانمند نمایید و فن بیان، مطالعه و منابع خوب داشته باشید.
بعد دسته دسته اساتید را آوردیم و در زمینه‌های خانواده، زنان، تربیت فرزند و... برای این طلاب دوره برگزار کردیم تا به عنوان مبلغ بتوانند در خانه‌های دین و زندگی با ما هم‌کاری کنند. حتی برایشان کلاس مداحی هم گذاشتیم. شما نگاه کنید که چقدر برای هیئت‌امنای مسجد و اهالی آن منطقه مهم است که این روحانی پیش‌نماز مسجد، سخنران باشد، مداحی کند، بتواند با خوش‌رویی با مردم تعامل برقرار نماید و با نوجوانان ارتباط بگیرد.
این‌ها برای ما ملاک بود که فرضا وقتی این مبلغ از حضرت زهرا(س) صحبت می‌کند، بتواند دو بیت شعر هم بخواند. بعد از چهار الی پنج ماه، وقتی به سطحی از آمادگی رسیدند، آن‌ها را به‌صورت امتحانی به جلسه‌ها فرستادیم و نظرسنجی کردیم. دیدیم از سمت مخاطب پذیرفته شده‌اند. هر استاد هم منحصرا برای یک خانه دین و زندگی نبود و متناسب با نیاز، جلسه‌های مختلف را پوشش می‌دادند.
در ادامه تعدادی از رابط‌های خودمان که استعداد داشتند را در دوره‌ها شرکت دادیم تا به توانمندی بیشتری برسند و در جلسه‌های خودشان فعال شوند. سپس برای همه‌ی رابط‌ها جلسه‌های تعاملی برگزار می‌کردیم، نشست و دورهمی می‌گرفتیم، انگیزه می‌دادیم و انتقال تجربه می‌نمودیم. طی نظرسنجی‌هایی می‌پرسیدیم که تمایل دارند در چه حوزه‌هایی برایشان کلاس برگزار کنیم تا اطلاعات خودشان هم افزایش پیدا کند. برایشان کلاس و دوره‌های مجازی برگزار کردیم. علاوه بر این‌ها، در فضای مجازی هم یک گروه دایر نمودیم و من مطالبی را که فکر می‌کردم مفید هستند را به اشتراک می‌گذاشتم.
تعدادی از رابط‌ها که تحصیلات و توانایی خوبی داشتند، خودشان در جلسه‌ها تدریس می‌کردند. تعدادی تمایل زیادی به شرکت در دوره‌های آموزشی قرآن داشتند؛ با عنوان معلم قرآن برایشان دوره تربیت آموزش‌یار روخوانی و روان‌خوانی گذاشتیم که دیگر مجبور نشوند مربی بیاورند. وقتی متوجه می‌شدیم که کسی مستعد و دارای قرائت خوب است، تدریسش هم بد نیست و با دیدن دوره تخصصی می‌تواند با تسلط بیشتری تدریس کند، برایش دوره برگزار می‌نمودیم.
