پاتوق محله سجاد
آقای صادقی از حلقه‌‌های میانی فعال، در توضیح فعالیت‌های خود در شاخه «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:
از سال ۱۳۸۹ با تعدادی از نوجوان‌ها وارد مسجد محله سجاد شدیم، مسجد محله سجاد یکی از فعال‌ترین مساجد شهر مشهد بود، اما بعد از مدتی بزرگان مسجد به خاطر مشغله‌هایی که داشتند رفتند و ما ماندیم و مسجدی که نمی‌دانستیم از کجا و چگونه شروع کنیم.
در ابتدا با همراهی همان چند نفر که بودیم، جلسات هفتگی را راه‌اندازی کردیم و شروع به خواندن کتاب‌هایی مثل «طرح کلی اندیشه اسلامی»، «جدال دو اسلام» و... کردیم تا از لحاظ محتوایی قوی شویم.
سپس بر حسب جلساتی که داشتیم و فرموده‌های حضرت آقا در رابطه با پای کار آوردن آحاد مردم، تصمیم گرفتیم به جای اینکه فقط خودمان کار کنیم، با مردم محله ارتباط بگیریم و آنها را با مسائل آشنا کنیم تا خودشان در راستای خدمت به مردم و محله کاری انجام دهند.
تجربه چند فعالیت که در سطح محله انجام داده بودیم به ما نشان داد که مردم محله ارتباط و دید خوبی نسبت به مسجد ندارند، به همین علت تصمیم گرفتیم خارج از چارجوب مسجد و در سطح محله «پاتوق محله سجاد» را راه‌اندازی کنیم و به همین نام و عنوان با مردم ارتباط بگیریم و کم‌کم آنها را به مسجد متصل کنیم.
در پاتوق محله سجاد ابتدا در هر محله، کوچه به کوچه افرادی را که می‌توانستند در راستای خدمت به مردم کاری انجام دهند، شناسایی کردیم مثلا یک نفر عکاس بود یک نفر خیاط، یک نفر کاسب خوب و... . سپس هرکدام از آنها را در حوزه خودشان و بر حسب مسائل و مشکلاتی که در محله بود فعال کردیم.
ما ابتدا خود را به عنوان پاتوق محله، معرفی کردیم و گفتیم دغدغه تربیتی داریم، علاوه بر آن با برگزاری عملیات‌های اجتماعی سعی کردیم، اعتماد مردم را جلب کنیم تا ما را همراهی کنند. مردم کم‌کم خودشان پای کار آمدند و شبکه‌سازی در سطح محله صورت گرفت. ما در ابتدا چهار نفر بودیم اما پس از مدتی از طریق ارتباط با بدنه اجتماع و مردم، بیش از چهارصد نفر با ما همراه شدند و به کنشگری در سطح محله پرداختند.
در ادامه برای گفتمان‌سازی و گسترش طرح پاتوق محله، رویداد قیام محلی را راه‌اندازی کردیم و به دوستانی که در محلات مختلف فعال بودند گفتیم: «حالا همان روشی که ما به کار بردیم شما هم شروع کنید، بلند شوید و برای محله خودتان کاری کنید؛ هرکدام از شما در هر حوزه‌ای که هستید، تفکر پاتوق محله‌ای را استفاده و نیروهای بالقوه را شناسایی و آنها را فعال کنید».
پس از آن در فضای نوجوان‌ها وارد شدیم و همین گفتمان را جریان‌سازی کردیم و برای نوجوانان پسر طرحی به نام برپا (باشگاه رویش پیشران آینده) و برای دختران طرح فرادخت را راه اندازی کردیم.
این رویدادها و گفتمان‌سازی‌ها بستری ایجاد کرد که نوجوانان فعال و دغدغه‌مند شوند و در محلات خود فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی موفقی رقم بزنند. هم اکنون بیش از ۱۴۰ نفر از نوجوان پسر در ۱۷ الی ۱۸ هسته، فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی در سطح محله خود را پیگیری می‌کنند و محور بسیاری از اتفاقات و فعالیت‌های محله در حوزه حرکت عمومی همین نوجوانان هستند. علاوه بر پسران، نوجوانان دختر نیز در محلات، هسته‌های خود را تشکیل داده و در حال فعالیت هستند.
