پاتوق محله امام سجاد(ع)

آقای صادقی از فعالین فرهنگی در توضیح فعالیت‌های خود به‌عنوان حلقه میانی این‌گونه بیان می‌کنند:

از سال ۱۳۸۹ با تعدادی از نوجوان‌ها وارد مسجد محله امام سجاد شدیم، مسجد محله امام سجاد یکی از فعال‌ترین مساجد شهر مشهد بود، اما بعد از مدتی بزرگان مسجد به خاطر مشغله‌هایی که داشتند رفتند و ما ماندیم و مسجدی که نمی‌دانستیم از کجا و چگونه شروع کنیم.

ابتدا همان چند نفر که بودیم، جلسات هفتگی راه انداختیم و شروع به خواندن کتاب‌هایی مثل طرح کلی اندیشه اسلامی، جدال دو اسلام و... کردیم تا از لحاظ محتوایی قوی شویم.

سپس بر حسب جلسات و فرموده‌های حضرت آقا در رابطه با پای کار آوردن آحاد مردم، تصمیم گرفتیم به جای اینکه فقط خودمان کار کنیم، با مردم محله ارتباط بگیریم و آن‌ها را با مسائل آشنا کنیم تا خودشان در راستای خدمت به مردم و محله کاری انجام دهند.

تجربه‌ی چند فعالیت که در سطح محله انجام داده بودیم به ما نشان داد که مردم محله ارتباط و دید خوبی نسبت به مسجد ندارند، به همین علت تصمیم گرفتیم خارج از چارجوب مسجد و در سطح محله پاتوق محله‌ی امام سجاد را راه‌اندازی کنیم و به همین نام و عنوان با مردم ارتباط بگیریم و کم‌کم آن‌ها را به مسجد متصل کنیم.

در پاتوق محله امام سجاد ابتدا در هر محله کوچه به کوچه افرادی را که می‌توانستند در راستای خدمت به مردم کاری انجام دهند، شناسایی کردیم مثلا یک نفر عکاس بود یک نفر خیاط، یک نفر کاسب خوب و... . سپس هر کدام از آنها را در حوزه‌ی خودشان و بر حسب مسائل و مشکلاتی که در محله بود فعال کردیم.

ما ابتدا خود را به عنوان پاتوق محله معرفی کردیم و گفتیم دغدغه تربیتی داریم، علاوه بر آن با برگزاری عملیات‌های اجتماعی سعی کردیم، اعتماد مردم را جلب کنیم تا ما را همراهی کنند. مردم کم‌کم خودشان پای کار آمدند و شبکه‌سازی در سطح محله صورت گرفت و ما که در ابتدا چهار نفر بودیم، از طریق ارتباط با بدنه اجتماع و مردم، ۵۰ نفر شدیم که در حال فعالیت بودیم.

در ادامه رویداد قیام محلی را راه‌اندازی کردیم و به بچه‌هایی که فعال بودند گفتیم حالا همان روشی که ما به کار بردیم شما هم شروع کنید، بلند شوید و برای محله‌تان کاری کنید. هر کدام از شما در هر حوزه‌ای که هستید، تفکر پاتوق محله‌ای را استفاده و نیروهای بالقوه را شناسایی و آنها را فعال کنید.

پس از آن در فضای نوجوان‌ها وارد شدیم و همین گفتمان را جریان‌سازی کردیم و برای نوجوانان پسر طرحی به نام برپا (باشگاه رویش پیشران آینده) و برای دختران طرح فرادخت را راه اندازی کردیم.

سپس نوجوانان را در هسته‌های ۵ الی ۶ نفره سازماندهی کردیم تا هر کدام در محله‌ی خودشان ناظر به مسائل و ... فعالیت کنند. هم اکنون ۲۰ الی ۳۰ حلقه فعال با نوجوان‌ها در سطح محلات داریم که محور بسیاری از اتفاقات و فعالیت‌های محله در حوزه‌ی حرکت عمومی و پای کار آوردن مردم همین نوجوانان هستند.