تنور گازی

تجربه‌ی «خانم جعفری» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر زاهدان به شرح زیر است:

با همراهی یکی از دوستان به یکی از محلات فقیرنشین رفتیم، ایشان اهل همان محل بودند و مسئولیت پایگاه بسیج را بر عهده داشتند بر همین اساس نیازمندان به ایشان مراجعه و پیگیر مشکلات خود می‌شدند.

در ادامه ما تصمیم گرفتیم یک موسسه خیریه راه‌اندازی کنیم و به‌جای کمک کردن به نیازمندان ، ظرفیت‌های آنان را شناسایی و فعال کنیم تا خودشان به درآمد برسند. در مرحله‌ی اول اقدام به شناسایی محلات کردیم. در هر محله یک نفر آقا را فرستادیم تا تک‌ به‌ تک به خانه‌های اهالی برود و آماری را که نیاز بود دربیاورد؛ اینکه هر خانواده چند نفر است، شغل پدر یا مادر و اعضای خانواده چیست، خانه مال خودشان است یا خیر، نیاز مالیشان در چه حد است و...در مرحله‌ی بعد برای بازدید از خانه‌ها می‌رفتیم و صحت‌سنجی می‌کردیم.

در ابتدا کمک‌هایی که از طرف سپاه، کمیته‌ی امداد، سایر مجموعه‌ها، مردم و خیرین می‌رسید را بین آن‌ها پخش می‌کردیم، اما در ادامه با شناختی که از هر خانواده و ظرفیت‌های آنان داشتیم سعی کردیم، آن‌ها را توانمند و زمینه‌ی اشتغال آن‌ها را فراهم کنیم تا خودشان به درآمد برسند.

برای مثال یکی از کارهایی که انجام دادیم این بود که برای خانم‌های نیازمند که توانایی پختن نان‌های محلی داشتند، تنور گازی آوردیم تا از طریق پختن نان و فروش آن به درآمد برسند.