گام نخست، ایجاد نیاز
خانم مرادیان از فعالین حلقه‌ی میانی در راستای شناسایی افرادی که داوطلب برگزاری بیت‌الزهرا در خانه‌ی خود باشند، از روش‌های «عملیات کوچک»، «گلوله برفی» و «فضای مجازی» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:
توافق کردیم که بیت‌الزهرا سلام‌الله‌علیها در خانه‌ی مردم عادی که برای این برنامه داوطلب می‌شوند، برگزار گردد؛ بنابراین باید به شیوه‌های مختلفی طرح را برای مردم توضیح می‌دادیم و داوطلبین را شناسایی می‌کردیم. این کار از راه‌های مختلفی انجام شد، مثلا یک شب که جلسه‌ی کرسی تلاوت داشتیم، به یکی از دوستان گفتیم برود و چند دقیقه‌ای در مورد بیت‌الزهرا برای حاضرین توضیح بدهد، ببینیم کسی داوطلب می‌شود یا خیر؟ ایشان بیست دقیقه‌ای در مورد طرح صحبت کردند و خانمی از میان جمعیت گفتند: من دوست دارم بیایید در خانه‌ی من این طرح را انجام دهید.
ما به منزل ایشان رفتیم و بیت‌الزهرایش را افتتاح کردیم و از آن فیلم گرفتیم. بعد در جلسه‌ای که سپاه و سازمان تبلیغات‌اسلامی به مناسبت میلاد حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها برگزار کرده بودند، این فیلم پنج دقیقه‌ای را پخش کردیم و توضیح دادیم که ما در فلان محله بیت‌الزهرا داریم، حال آیا کسی هست که داوطلب شود تا در محله او هم بیت‌الزهرا دایر کنیم؟ باز یک نفر داوطلب شد.
کم کم در جلسات فرهنگی، سینه به سینه این کار منتقل شد و خودمان هم در جلسات و مناسبت‌های مختلف در گلزار شهدا، حسینیه‌ها و... می‌رفتیم و طرح را تبلیغ می‌کردیم، مثلا با امام جماعت مساجد ارتباط می‌گرفتیم و می‌گفتیم طرح را در مسجدتان برای مردم توضیح بدهید. این‌گونه باز هم عده‌ای داوطلب می‌شدند. بعدها از پتانسیل فضای مجازی نیز در این راه کمک گرفتیم تا تعداد بیت‌‌الزهراها را افزایش دهیم.
