امام حسین(ع)، رمز مشترک همدلی
آقای طاهریان از حلقه‌های میانی فعال در حوزه اربعین، در جهت همراه کردن اهالی روستاها در جهت خدمت‌رسانی به زائران پیاده امام حسین(ع) از تکنیک «توافق اجتماعی»، «توجه به آگاهی و تجربه مشترک» و «ایجاد مزیت» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:
منطقه ما در مسیر زائرانی بود که از استان فارس و بندرعباس تا مرز شلمچه را پیاده‌روی می‌کردند. در دو، سه سال اولی که موکب امام رضا(ع) را در مسیر زائران برپا کردیم، مردم همکاری چشمگیری با ما نداشتند. در آن سال‌ها هنوز فلسفه پیاده‌روی اربعین در کشور ما جا نیفتاده بود؛ اما در سال‌های بعد، با رونق گرفتن پیاده‌روی اربعین در مسیر نجف تا کربلا ، مردم ایران نیز شروع به برپایی موکب و خدمت‌رسانی به زائرین کردند. همین موضوع باعث شد مردم در منطقه ما نیز کم‌کم پای کار بیایند.
علاوه بر آن، خود ما نیز با اهالی روستاها گفت‌وگو می‌کردیم و آنها را به فعالیت در این عرصه ترغیب می‌کردیم؛ از امام حسین(ع) می‌گفتیم، از اینکه قرار نیست حتما در مسیر نجف تا کربلا باشیم تا بتوانیم به زائرین امام حسین(ع) خدمت کنیم؛ ما در منطقه خودمان هم می‌توانیم با فراهم کردن غذا، محل استراحت، آب و... برای زائرانی که از روستاهایمان عبور می‌کنند به آنها خدمت کنیم.
مردم همین که اسم امام حسین(ع) را می‌شنیدند خودشان به میدان می‌آمدند و نیاز نبود ما زیاد تلاش کنیم. چرا که عشق و ارادت به امام حسین(ع) از قدیم در بین مردم ما وجود داشته است. اهالی هر روستا به جاده اصلی می‌آمدند و به زائران خدمت می‌کردند؛ تا جایی که در قسمتی از مسیر، در طول پنج کیلومتر، ده‌ها موکب برپا می‌شد.
همدلی و فعالیت‌های ما در طول سال نیز ادامه داشت. برای مثال، در شادی‌ها و غم‌های مردم، کنارشان بودیم و اگر وسیله‌ای برای مراسمات خود نیاز داشتند در اختیارشان قرار می‌دادیم. تمام وسایل موکب با کمک خود مردم تهیه شده بود و ما از این وسایل برای خودشان هم استفاده می‌کردیم.
علاوه بر آن سعی می‌کردیم در برنامه‌ها و مراسماتی ک در طول سال برگزار می‌کنیم، از خانواده‌ها، جوانان، پدران و مادرانی که در ایام اربعین به زائران امام حسین(ع) خدمت کرده بودند، تقدیر کنیم. همین همدلی و همراهی با خانواده‌ها باعث می‌شد تا در ایام اربعین، تنها با یک تماس پای کار بیایند و در مسیر خدمت به زائران امام حسین(ع) به نقش‌آفرینی بپردازند.
