یک گل، یک گل بهار شد

در اوج فتنه‌ی سال ۱۴۰۱، چاره‌ای جز اقدام نداشتیم.
نه امکان بی‌تفاوتی بود و نه می‌شد به روش‌های پیشین اکتفا کرد. ناچار به سمت کار شبکه‌ای و مدل حرکت عمومی روی‌آوردیم تا بتوانیم ظرفیت‌های خفته را بیدار کنیم.

تمرکز ما بر حوزه‌ی دانش‌آموزی بود. طبیعی بود که نقطه‌ی آغاز می‌بایست از معلمان و دانش‌آموزان می‌بود؛ همان‌ها که قلب تپنده‌ی هر تحولی هستند.