دلگرمی مشترک

خانم خسروی از فعالین حلقه‌ی میانی برای همراه کردن مادران در راستای مواسات مادری از تکنیک «کمک در شناخت عرصه»، «ایجاد مزیت» و «پیش متقاعدسازی» استفاده کرده و این‌گونه بیان می‌کنند:

برای شروع مواسات ما گفتیم که مادریم پس برای رفع نیازهای مادرانه­‌مان مثل تربیت فرزند، همسرداری، همبازی برای بچه‌­ها و حمایت‌­های عاطفی و اجتماعی دست در دست هم دهیم و برای برآورده کردنش تلاش کنیم. این نیاز مشترکی بود که ما مادرها را دور هم جمع کرد.

وقتی از مواسات با مادران صحبت می‌کردیم، بعضی برایشان سؤال بود که مگر می‌شود مادران به هم اعتماد کنند؟ چطور می‌شود به کسی که نمی‌شناسیم اعتماد کنیم؟ توضیح می‌دادیم که دورهمی‌ها را در مسجد که بستر اعتماد است شکل می‌دهیم و این رفت و آمدها  و برو بیاها باعث اعتماد می‌شود. بعضی از دوستان قبول نمی‌کردند و اکثرا برایشان مسئله عجیب و غریبی بود. در این دنیای مدرنی که همه به فکر خودشان هستند، ما حرف از این می‌زدیم که چیزی را خودمان نیاز داریم ولی به دیگری بدهیم. معنی واقعی مواسات همین است که چیزی را که خود نیاز داری به دیگری بدهی.

مورد دیگر اینکه مادرها بهانه‌­های جدی دارند، یکی می‌­گوید در حال درس خواندن هستم، یکی می­‌گوید بچه کوچک دارم، وقت ندارم اما ما به آن‌ها می‌­گوییم اگر وقت نداری دقیقا وقتت را مواسات کن، زمانت را مواسات کن. به مادران گفتیم هر کسی هر چه دارد وسط بیاورد، یکی وقتش را بیاورد یکی آشپزی‌اش را بیاورد، یکی خیاطی بلد است، یکی توانش را وسط بیاورد، یکی مالش را بیاورد، یکی آبرویش را بیاورد، هر کسی هر چه دارد بیاورد تا بتوانیم مواساتی را بین هم شکل دهیم و این مواسات زمینه‌ای برای تحقق امر ولی بشود.

ما برای اینکه مادران را تشویق و ترغیب کنیم که در برآورده کردن این نیازها با یکدیگر مواسات کنند، مجموعه احادیث و روایات حول مواسات و آیاتی که این مضمون را دارند را جمع آوری کرده و نقشه‌ی راهمان قرار دادیم و در دورهمی‌ها برای مادران بیان می‌کردیم. توجه به نیازهای مشترک مادران و بیان کردن آیات و روایات باعث شد ارتباطات نزدیکانه و دوستانه‌­ای با اعضای محله پیدا کنیم و کم‌کم گروه‌های مواسات مادرانه را تشکیل دهیم.

این فضایی است که مادرها را واقعا فعال می­‌کند و ما معتقد بودیم اگر یک جمع  ایمانی و مؤمنی را در محله  شکل دهیم، خودش باعث تحقق امر ولی و سرعت بخشیدن به ظهور می‌شود.