مردم پای‌کار
آقای بازگیر در توضیح فعالیت‌های خود به‌عنوان حلقه‌ی میانی در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:
محرومیت یعنی نبود اماکن و امکاناتی که باید عامه مردم داشته باشند؛ یعنی مثلا اگر مسجدی نباشد همه مردم چه نیازمند و غنی، از این نظر در محرومیت هستند. ما در بحث کمک به رفع این محرومیت‌ها مردم را پای کار آوردیم تا معطل دولت و نهادها نباشند.
برای مثال در یک روستا قبرستانی داشتیم که جاده نداشت به پیشنهاد مردم تصمیم گرفتیم با بودجه اندکی که داشتیم کار را شروع کنیم. مردم گفتند شما کار را شروع کنید، ما خودمان بقیه را انجام می‌دهیم. هر کدام از آنها در خانه تریلی کمپرسور و تراکتور داشتند آوردند و در ادامه مشارکت مردمی هم به وجود آمد و کار را به خودشان سپردیم. به این ترتیب با آن بودجه اندک کار با مشارکت مردمی به ثمر رسید و علاوه بر ساختن جاده، امکانات دیگر مثل روشنایی و... هم به آن اضافه شد.
در یک روستای دیگر هم ما پول جمع کردیم و به ادارات مختلفی رو می‌زدیم و از هرکدام یک کمپرسی، لودر یا ادوات دیگری که موردنیاز بود را برایشان می‌گرفتیم. بقیه پول را هم خود روستایی‌ها دادند و بدون جهاد کشاورزی خودشان درست کردند؛ یعنی اینکه منتظر بمانند که دولت بیاید و برایشان کاری کند از ذهنشان بیرون رفته بود و خودشان پای کار بودند.
