محرم و نذر زندگی

آقای بازگیر در توضیح فعالیت‌های خود به‌عنوان حلقه‌ی میانی در شاخه‌ی «عملیات» این‌گونه بیان می‌کنند:

در سالی که محرم و کرونا همزمان شده بود و امکان برگزاری مراسمات و ... نبود، ما یک پویشی به نام نذر زندگی راه انداختیم که افراد نذورات محرمشان را بدهند و به خانواده‌های نیازمندی که هزینه‌ی درمان و مداوای کرونا را ندارند، زندگی ببخشند. 

از طریق فضای مجازی و رسانه‌هایی که در شبکه‌ی اجتماعی شهرستان هستند، اطلاع‌رسانی را آغاز کردیم و در تمام شهرستان شماره‌تلفن را پخش کردیم، از مردم خواستیم هر خانواده‌ی نیازمندی می‌شناسند که درگیر کرونا هستند را معرفی کنند. از هزینه‌ی دارو و بیمارستان تا تغذیه هر طوری بتوانیم کمکشان می‌کنیم. در آن چند روز ۳۰-۲۰ تا گوسفند سر بریدیم یا گوشت بره می‌گرفتیم و دو، سه کیلو بسته‌بندی می‌کردیم و بچه‌ها می‌بردند درب خانه هر خانواده‌ی نیازمند کرونایی و تحویل می‌دادند. با بیمارستان هماهنگ کردیم که هرکس نمی‌توانست هزینه‌ی بیمارستان را بدهد ما از طریق خیّرین تسویه می‌کردیم. 

 در بیمارستان دستگاه اکسیژن کم داشتند، متنی را خطاب به مردم نوشتیم در فضای مجازی منتشر کردیم و ۴۰-۳۰ نامه برای کسانی که می‌شناختیم فرستادیم و درخواست کمک کردیم. این فراخوان ما دست‌به‌دست چرخید و ما را به معاون ارزی وزیر بهداشت وصل کرد، کسی که ارز موردنیاز را برای واحدهای تجهیزات پزشکی تعیین می‌کرد. گفتند که هر امکاناتی بیمارستان کم دارد لیست کنید تا ارسال کنیم.

بالای دو میلیارد تومان تجهیزات پزشکی مربوط به کرونا و غیرمرتبط با آن برای ما فرستادند. رئیس شعبه می‌گفت: «بعد از انقلاب تا الان سابقه نداشته که یک جا به ما این‌قدر تجهیزات پزشکی کمک کنند». نذر زندگی یک اتفاقی را رقم زد که آدم‌ها با گوشی‌هایشان سرباز این کار شدند.