تیم مربیان

تجربه‌ی «خانم صفرزایی» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر زاهدان به شرح زیر است:

پس از افزایش تعداد خانه‌های دین و زندگی، بسیار سخت است که بخواهم شخصا به امورات همه آن‌ها رسیدگی و به جلسه‌ها سرکشی کنم. برای حل این مشکل، سه نفر از مربیان را انتخاب کرده‌ام تا در گروه‌های مجازی با رابط‌ها ارتباط بگیرند و به مسائل ایشان را رسیدگی کنند؛ اما جلب اعتماد رابط‌ها به این افراد زمان‌بر است. آن‌ها من را به‌عنوان مسئول ستاد پذیرفته‌اند و متاسفانه گاهی رسمیتی برای بقیه قائل نیستند. سعی دارم که کم‌کم حضورم را کم‌رنگ نمایم. رابط‌ها را به این افراد ارجاع می‌دهم تا اعتماد شکل بگیرد. سعی کرده‌ام افرادی را برای این کار انتخاب کنم که از توانایی خوبی برخوردار باشند و مخاطب هم تا حدودی آن‌ها را قبول داشته باشد؛ وگرنه به مشکل خواهیم خورد و کار پیش نخواهد رفت.

هرچند که همین افراد هم بعضا در کاری که به آن‌ها سپرده شده است، در اثر بی‌تجربگی، دچار اشتباهاتی می‌شوند. سعی می‌کنم با مشورت و راهنمایی آن‌ها را برای آینده ستاد تربیت کنم. برای مثال، یکی از این مربیان را برای سرکشی به جلسه‌ای فرستادم و ایشان در حضور جمع شروع به نصیحت نمودن رابط می‌کند. رابط هم ناراحت شده بود که چرا در حضور جمع و مخاطبی که به‌ من اعتماد دارند، باید به من امر و نهی شود؟ خب اینجا من با این مربی صحبت کرده‌ام، نوع برخورد و نحوه صحیح انتقاد را به ایشان گفته‌‌ام.

سپس با آن رابط در باب انتقادپذیری حرف زده‌ام. درآخر نیز مربی را فرستادم تا در حضور جمع از او عذرخواهی کند و بگوید که منظوری نداشته است. این ظرافت‌ها وجود دارد و رابط‌ها هنوز به این پذیرش نرسیده‌اند که از کسی دیگر حرف شنوی داشته باشند. درصورتی که اگر همین حرف را من به ایشان زده بودم، شاید دلگیر نمی‌شد. این مسائل باعث نمی‌شود که کار را متوقف کنیم.