تشکیل گروه مشاوره

تجربه‌ی «آقای محمدصادق صادقی» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر کامیاران به شرح زیر است:

در مسجد امام حسین علیه‌السلام، یک تیم شامل هفت نفر تشکیل دادم. تمام افراد تیم یا وکیل بودند و یا دوره‌هایی را در حوزه حقوق و مسائل حقوقی گذرانده بودند؛ همین موضوع به کار ما سرعت می‌بخشید.
هفت نفر را به‌عنوان افراد اصلی و ثابت تیم داشتیم و جهت ایجاد هماهنگی بیشتر در میان آن‌ها، به‌صورت ماهانه دریک مسجد جلسه برگزار می‌نمودیم. هم‌چنین از هیئت امناء و امام جماعت مسجدی که جلسه در آن برگزار می‌شد هم دعوت می‌کردیم که در جلسه حضور داشته باشند تا از نکات و پیشنهادات ایشان بهره‌مند شویم.
از همان ابتدای کار، خودم به‌عنوان مسئول تیم بودم و سعی کردم که کاری روی زمین نماند. از طرفی مسئول بسیج حقوقدانان را هم برعهده داشتم و از این ظرفیت برای جذب افراد استفاده می‌کردم. در مقاطع مختلف، افراد زیادی آمدند، کمک کردند و رفتند. از هفت نفر عضو اصلی تیم، سه نفرشان جذب سازمان زندان‌ها و سه نفرشان وکیل شدند و از گروه جدا گشتند؛ لذا مدام نفرات دیگری را جایگزین آن‌ها نمودیم.

در عین حال، سعی داشتیم که ارتباط خود را با دوستان قدیمی حفظ و از ظرفیت‌شان استفاده کنیم. برای مثال، دوستانی که جذب سازمان زندان‌ها شدند، کارهای مربوط به ارائه خدمات به زندانیان را تسهیل‌گیری می‌کردند. همچنین اگر می‌خواستیم یک زندانی را آزاد بکنیم، کار تحقیقات آن را همین دوستان انجام می‌دادند؛ اینکه آیا زندانی موردنظر مستحق کمک کردن هست یا اولویت با فردی دیگر می‌باشد.

کار ما سرمایه نیاز نداشت و حتی مکان اختصاصی هم نمی‌خواست. بیشتر مشاوره‌ها را در پارک و مساجد انجام می‌دادیم. مساجد پایگاه اصلی ما بودند. روال کار هم این بود که اعضاء، بعد نماز مغرب و عشا و به مدت یک ساعت کار می‌کردند تا به برنامه زندگی خودشان نیز لطمه‌ای وارد نشود. مگر اینکه موردی ضروری پیش می‌آمد و مجبور می‌شدند در زمان اداری آن را پیگیری کنند.