شورای صلح و سازش روستا
تجربه‌ی «آقای محمدصادق صادقی» از فعالین حلقه‌ی میانی در شهر کامیاران به شرح زیر است:
پس از ایجاد هسته‌ی اولیه و ایجاد گروه‌های مشاوره حقوقی در شهر، اقدام به تشکیل شوراهای صلح و سازش روستایی کردیم. هرچقدر که جلوتر می‌رفتیم، روستاهای بیشتری از شهرستان کامیاران با ما ارتباط می‌گرفتند. کار در روستاها به لحاظ مسافت و تعداد مراجعات، وقت بیشتری از ما می‌گرفت. اوایل در خیلی از روستاها نیز کسی را نمی شناختیم و تحقیق می‌کردیم تا بزرگان روستا را شناسایی نماییم و مشکل را با ایشان درمیان بگذاریم. کم و بیش از طریق دوستان با روستاها ارتباط می‌گرفتیم تا پرونده‌هایشان را به صلح و سازش برسانیم.
وقتی حجم کار بالا باشد، لزوم ایجاد تعاون پررنگ‌تر می‌گردد؛ به همین خاطر، به این فکر افتادیم که به جای اینکه هسته اولیه ما در روستا حضور پیدا کند، پیگیری پرونده‌ها و اختلافات را به خود بومیان منطقه بسپاریم. هم حرفشان حجت می‌باشد و هم نفوذ و تاثیر کلامشان از ما بیشتر است. از طرفی، گاهی شاید اختلاف فرهنگی، مذهبی و پوششی مانع تاثیرگذاری ما بشود. با ماموستاهایی که تکیه عزاداری دارند و افراد با نفوذی و تاثیرگذارهستند، ارتباط خوبی داریم. برای حل و فصل یک موضوع که طرفین دعاوی از اهل سنت باشند، بیشتر اوقات از معتمدین خودشان کمک می‌گیریم.
از آنجایی که ارتباط خوبی با پایگاه‌ها و حوزه‌های بسیج داشتیم، از آن‌ها خواستیم که لیست روستاهایی که حداقل یکی از سه رکن ماموستا، روحانی شیعه و پایگاه بسیج را دارند، به ما معرفی نمایند. حدود 64 روستا را به ما معرفی کردند که با هشت مجموعه‌ای که خودمان داشتیم، درمجموع حدود 72 شورای صلح و سازش شکل گرفت.
